من عاشق - دلی دیونه دارم ............به هر زلف پریشان - خانه دارم

ز گلها دل بریدن کار من نیست..........چه سازم حالت پروانه دارم

نفس تنگ است و این را سینه داند.......غمم را عاشق دیرینه داند

مرا هر روز غم یکسال بگذشت..........ولی این نکته را آینه داند

مرا در دل نوای صد ترانه ست

وجودم پرز شعر عاشقانه ست

اگر گویم و گر خاموش مانم

تو را میخواهم و اینها بهانه ست

همه شب همسفراین دل دیوونه منم ***  آخرین مشتریه شبای میخونه منم

    عاشقی یعنی جنون عاشقی یعنی شکستن بی صدا

میدونی مثل جون پیشم عزیزی  ***    ولی چون سایه از من می گریزی

کدوم راه خطا رفتم که امروز   ***   گنه ناکرده با من می ستیزی

نمیرنجم اگر ای نازنینم    ***   به جرم عاشقی خونم بریزی

خودت نیتستی خیالت پیش رومه   ***    دوباره دیدن تو آرزومه

برایم زندگی کردن حرومه   ***   اگر روزی دلت با من نباشه

        خدا میدونه کار دل تمومه

هدیه ای دادم به تو............حرف دل یا تحفه ای دادم به تو

تا که هروقت دید ه ات برآن افتاد..........گفته های گفته ام آید به یاد

یاد آن روزها و لحظه ها.............دوخته بودم دیگانم را به در

تا بگویم که باز آیی زسفر.....یا بمان یا نیز مرا با خود ببر

یاد آن روزهایی که با اندوه و آه.......چهره ات آید به یادم گاه گاه

هدیه ام آن قلب و احساس من است......هدیه ات آهنگ تب دار من است

هدیه ای زیور شده از نام تو.......نا شکفته غنچه ای در باغ تو

پای آن گل هدیه باشد خار من........نام این هدیه بود اشعار من

جمعه ساکت

جمعه متروک

جمعه چون کوچه های کهنه – غم انگیز

جمعه اندیشه های تنبل بیمار

جمعه خمیازه های موذی کشدار

جمعه انتظار

جمعه تسلیم

آه_ چه آرام و پر غرور گذر داشت

زندگی من چو جوبیار غریبی

در دل این جمعه های ساکت متروک

آه چه آرام وپر غرور گذر داشت....

پنجره وا شده تا ببینه این خاطره ها

ستاره هانشون تا وصل کنن فاصله ها

پیچ و خم جاده ی عشق گردش این دقایقه

صدای ضرب طبل ها مثل صدای عاشقه

رهگذر غریب دل چه آشنا قدم گذاشت

چشای ملتمس من اونو هیچ تنها نذاشت

سلام آهنگ هر سازم               سلام ای زندگی سازم

تمام هستی ام را من       به چشمای تو می بازم

چشمات همرنگ خورشیده         قشنگه صبح امیده

میون این همه گلها          چشمام تنها تورو دیده

تو عطر رازقی هستی            تو شوق عاشقی هستی

نجابت از تومی باره        تو مثل زندگی هستی

به امید سلام عشق            همیشه از تو می خوانم

توی تبعید تنهایی            به یاد تو که می مانم

ببخشا گر که گفتم  بی وفایی!       گله کردم چرا پیشم نیایی ..

ویا تکرار کردم کجایی؟        تو دلی روشن تراز آینه داری 

من جلوه هستی را در نیمه چشمانت دیدم            

دوباره دلم واسه غربت چشمات  تنگه

دوباره این دل دیونه واست دل تنگه

وقت از تو خوندن ستاره ی ترانه هام

اسم تو برام قشنگ ترین آهنگه

بی تو یه پرنده ی اسیر بی پروازم

با تو اما میرسه به قله آوازم

اگه تا آخر این ترانه با منی باشی

واسه تو سقفی از آهنگ وصدا میسازم

با یه چشمکه دوباره منو زنده کن ستاره نزار از نفس بیفتم تویی تنها راه چاره

ای ستاره ای ای ستاره بی تو شب نوری نداره این ترانه تا همیشه تورو یاد من میاره

تویی که عشقمو از نگاه من میخونی

تویی که توطپش ترانه هام میهمونی

تویی که همنفس همیشه ی آوازی

تویی که آخر قصه منو میدونی

اگه کوچه صدام یه کوچه باریکه

اگه خونم بی چراغه چشم تو تاریک

میدونم آخر قصه میرسی بداد من

لحظه یکی شدن تو آینه ها نزدیکه

خواهم که ای عشق ! زنده بمانی

چون ماه  جهانتاب درخشنده بمانی

تا در کنار منی و شمع سرایم

خواهم ز خدا روشن و تابنده بمانی

امید من آنست که در گلشن هستی

چون غنچه گل با لب پرخنده بمانی

چون زهره به پیشانی عالم بدرخشی

تاجی شوی و برآینده بمانی