عشــق مــن
دلتنگی  نکـن بغضــم و پایــون میگـیــره

 یــه روزی دســت زمــونه تــو رو ازمـن میگـیــره

 وقتــی تنــهـا بــا تــــو بـودن واسـه مــن زندگیــــه

 تــو رو دیـدن،تــو رو خــواستــن رو کـی از مـن میگیــره

  هـمــه نــالـه هــای مــن از اون نگــاهــت دوریــــه

 تــو رو دیــدم تــو روخـواستـــم تــورو هــرجــا مـیبیـنــم

 بــی تــو و عشــق تــو مــن هـمیشــه تنـهـــا می مــونــم

 هـمــه حـرفــــام بـه خـــدا از عـشـــق و ازصــداقـتـــه

 بــا تـــو بـــودن تـــویِ دنیـــا واســه مــن نهــایتـــه  

  مـــن همـــــون عـــاشـقـتــــم تــا کــه چشـــام
بـــــارونیِ

 همـــــه نــــالــه هــای مـــن از اون نگـــاهـت دوریـــه

 تـــو رو دیـــدن تــویِ دنیـــا واســـه مــــن نهــایـتـــه

آخ که چه لذتی
داره ناز چشماتو کشیدن

رفتن یه راه
دشوار واسه هرگز نرسیدن

اولش فکر نمیکردم
که دلم رو برده باشه

یا دلم دل به
چشمای روشنش بسته  باشه

اما نه گذشتهُ
دیدم دل من دیونه تر شد

میدونم فرقی
نداره واست عاشق بودن من

میدونم واست
یکی شد بودن و نبودن من

اما روح من یه
دریاست پُر از موج و طلاطم

ساحلش تویی که

میان بغض ، سکوتی زجنس فریاد است

بیا، که دیده تو را، آرزوی دیدار است

تو از قبیله نوری ، من از تبار صبوری

تو از سلاله عشقی،من از دیار نیاز

اگر نگاه منتظرم را ،گواه می خواهی

اگر شکسته دلی را بهانه می دانی

اگر سکوت غریبانه ، آیت عشق است

اگر که صبر،صبر،صبر، بهای دیدار است

به جان غنچه نرگس ، تو را خریدارم

نشانده مهر تو بر دل، به شوق دیدارم

شکوه نام تو را خوانده ، باز می خوانم

هزار پنجره از این نگاه، لبریز است

نشانده مهر تو بر دل،خروش نام تو بر لب

بیا،که عشق تو در سینه می کند غوغا

امید دیده روشن ، زدیده پنهانی

مرا به میهمانی چشمان خود،نمی خوانی؟

در سکوت غربت شبهای عشق

می نشینم من بر دنیای عشق

می کنم هر لحظه رویت را
نگاه

تا که از خاطر نری با یک
نگاه

ای امیر روزهای شیرین من

ای طلوع صبح فرداهای من

باز با من بیا در شهر عشق

تا که با تو سر کنم رویای
عشق

قسم به عشقمون قسم همش دلواپسم

قرار نبود اینجوری شه یهو بشی همه کسم

راستی چی شد چه جوری شد

اینجوری عاشقت شدم

شاید بگم تقصیر توست تا کم بشه از جرم خودم

به ملاقات تا اومدم ببین که دل سپردی داری

چگونه عمری از احساس عشق- شدم فراری

نگاهم کن دلم را عاشقانه هدیه کردم

تو دریا باش ومن جویبارعشقو در تو جاری

من از پروانه بودن ها من از دیونه بودن ها

من از بازیه یک  شعله سوزنده که آتش زده بر دامن پروانه نمیترسم

من از هیچ بودن ها ازعشق نداشتن ها

از بی کسی و خلوت انسانها میترسم

راستی چی شد چه جوری شد

اینجوری عاشقت شدم

من از عمر رفاقت ها من ازلطف صداقتها

من از بازی نور در سینه ی بی قلب ظلمت نمیترسم

من ازحرف جدایی ها مرگ آشنایی ها

من از میلاد تلخ بی وفایی ها میترسم

باغچه ها تو دست باد همه دست مالی شدند

 شاخه ها شکستند و گلدونا خالی شدند

لحظه های بی کسیم پراز تنهایی غم

اومدند تو زندگیم اومدند توغربتم

خسته ام از دست خزون خسته از غارت باد

اومدم صدات کنم با همون عشق زیاد

با یه مشت شعروغزل قصه های گفتنی

اومدم بهت بگم بهترین شعر منی

نگاه بکن به آسمون وقت آفتاب زدنه

 وقت
بیرون شدنه شب غمگین منه

دلتنگی هایم را با کدام قایق خیالی

روانه دل دریایت کنم

تا بدانی دلتنگتم

با تمام وجود دوست دارم